De grote omweg, Mendoza (Arg) to Colonia (Uruguay)

Na een week frustrerend in Salta te hebben gezeten (mijn wifi is sindsdien echt dood) werd het tijd om mijn nieuwe avontuur aan te gaan. Mijn 19 uur durende bus naar Mendoza vertrekt om negen uur 's avonds, maar bij aankomst blijkt dat het personeel staakt. Ik krijg een telefoonnummer om te checken wanneer de bus wel gaat. Terug naar het hostel, fles wijn kopen en even relaxen in het hostel. Vervolgens uitvinden dat de bus stiekem twee uur later alsnog gaat. Gevolg: heerlijk lege bus (andere passagiers hebben de bus niet nogmaals gecheckt) en een heerlijke fles wijn, nog nooit zo lekker geslapen in een bus.
Mendoza brengt mij niet alleen heerlijke wijn, Frans gevoel van winter maar ook Raine. Ontmoet in Bolivia en hier weer afgesproken. Het belooft een geweldige laatste twee maanden van mijn reis te worden.
Eerst twee dagen tussen de wijngaarden van Mendoza vertoeven. Op de fiets van wijngaard naar wijngaard. En uiteraard hier en daar nog een hapje eten.
Terug in Mendoza staat skydiven met wijnproeven op de agenda. 's Ochtends vriest het nog, maar eenmaal in het kleine vliegtuigje in de lucht merk ik daar niets meer van. Met een prachtig uitzicht over de wijngaarden hang ik met mijn buddy naast het vliegtuig. En daar gaan we. Wat een heerlijke ervaring. Nadat de parachute uitgaat is het dan tijd voor een klein flesje wijn. Jammer genoeg niet op kamer temperatuur, maar het gaat er toch lekker in.
Ander plan in Mendoza is om een auto te huren om een leuke tocht door de omgeving te maken. Route van te voren uitgezocht en op weg. Om drie uur 's middags zijn we op de terugweg via de toeristische route. Blijkt off-road te zijn. In het begin geen probleem, maar dan komt er sneeuw op de weg. Met geen tegenliggers voor de volledige route gaan we vol gas door de sneeuw en redden het net. Langzaamaan wordt de weg slechter. Hier lijken normaal alleen 4wd auto's te komen. Dus langzaam rijden, anders krijgen we te grote stenen tegen de onderkant van de auto. En dan na een aantal uur wordt het nog slechter. Onze GPS stuurt ons een berg op, terwijl onze auto een super kleine motor (waarschijnlijk heel zuinig) heeft. Stenen ontwijkend bereik in net niet de top. Achteruit terug is geen optie ivm de stenen en kuilen. Omhoog lukt voor geen meter, dus proberen te draaien waardoor we uitkomen met drie wielen op de grond. Klein beetje duwen, achteruit de bosjes in en alle vier wielen komen weer op de grond terecht en we kunnen weer verder. Terwijl het donker wordt hebben we nog slechts 35km te gaan. Blijkt dat we daar met deze weg en auto nog 4 uur extra voor nodig hebben. Maar leuke ervaring.
Op naar Chili! Raine blijft twee maanden ipv twee weken dus de plannen zijn weer eens veranderd. Santiago de Chile staat op de agenda. Met een prachtige route dwars door het besneeuwde Andes gebergte komen we aan in Santiago. Een stad met 5 miljoen inwoners. Door de eerste taxichauffeur worden we direct genaaid. Geld trucje en ons afzetten een kilometer ver van ons hostel. We hebben wel een traktatie verdiend. Dus op naar een lokaal steakhouse. Wagyu steak staat op het menu. Voor mij een totaal nieuwe ervaring. Kennelijk worden de koeien gemasseerd, krijgen ze klassieke muziek om naar te luisteren en bier om te drinken. Een klein orgasme in mijn mond terwijl ik dit hemelse vlees verorber. Ik wil eigenlijk meer.
Na het verkennen van Santiago wat echt een prachtige stad is, staat Valparaiso op de agenda. Een klein stadje aan de kust dat bekend is voor haar dichters, schilders en andere culturele uitspattingen. Maar een prachtige havenstad met veel street art, steile hellingen waar ouderwetse liften je naar boven bregen en heerlijke koffietenten.
Hierna via een paar dagen in een appartement in Santiago naar Pisco Elqui. Ook weer een prachtig klein plaatsje bekend voor haar Pisco. Gefermenteerde wijn. Lekker drinken eten maar jammer genoeg ook sneeuw in de omgeving waardoor de temperatuur daalt.
Via La Serena (saaie stad, maar prima bioscoop) naar San Pedro de Atacama. Een klein soort oase stad in het midden van de woestijn. Eerste avond direct naar een lokale gids om sterren te kijken. Deze Franse astroloog met verbazingwekkend veel humor lult de hele toer fantastisch aan elkaar. Dag twee staat in het teken van zandborden. Afschuwelijke klim de duin op om vervolgens naar beneden te roetsjen. Nadat de eerste 4 keer ontzettend goed gaan, wordt ik arrogant en ga ik ontzettend hard op mijn bek. Voordat we op onze laatste dag in Chili te paard gaan om de omgeving wat meer te ontdekken, check ik nog even vanaf waar de bus gaat voor morgen. De aardige mevrouw verteld mij vrolijk dat de bus al twee weken niet gaat ivm sneeuwval ter hoogte van de grens. Maar de grens van Santiago naar Mendoza is wel open. Dus besluiten we de volgende dag een 23 uur durende bus naar Santiago te nemen met aansluitend een 10 uur durende bus over de grens naar Mendoza. Maar eerst nog even te paard de omgeving in. Ik krijg een rustig paard omdat ik geen ervaring met paardrijden heb. Zo rustig dat hij bij elk bosje stopt om even te eten en mijn bijna van zijn rug gooit om wat te drinken. Ik blijkt niet de baas te zijn van dit dier. In galop door de woestijn lijkt mij geen goed idee, maar mijn paard heeft zo zijn eigen ideeën. Ik overleef de dag en de volgende ochtend stappen we in onze bus. Na 23 uur en een klein beetje chagrijnig zijn we weer terug in Santiago. Waar we ontdekken dat de grens met Argentinië hier ook gesloten is ivm sneeuwval. Heerlijk... Nog twee nachten in een heerlijk appartement in Santiago te hebben gespendeerd vertrekken we dan eindelijk weer naar Argentinië. Een nachtje in Mendoza en door naar Cordoba. Een grote trieste (waarschijnlijk voornamelijk in de winter) stad. Musea van het lijstje gestreept, heerlijk gegeten bij een Iraans restaurant en door naar Rosario. Argentinië is koud. Niet alleen de mensen (die lijken voornamelijk arrogant, niet erg behulpzaam, en willen het liefst door je heen lopen of je overrijden ) maar ook het weer. Weer musea checken (blijkt dan op woensdag gesloten te zijn) eten, drinken dus genieten.
Op naar Puerto Iguazu voor de Iguazu watervallen. Het weer is eindelijk weer tropisch dus ons zwembad komt goed van pas. De Argentijnse kant van de watervallen is bizar. De grote trekpleister in het park is gesloten ivm hevige regenval een aantal weken geleden (er bleek 1,5 miljoen liter water extra per seconde naar beneden te komen), maar het blijft een geweldig gezicht. In Argentinië sta je naast of bovenop de watervallen. Of in een rubberboot de waterval in. Uiteraard dit ook van het lijstje gestreept. De volgende dag vertrekken we met een lokale bus voor de Braziliaanse kant. En dan besef je pas hoe immens de watervallen zijn. Van een iets grotere afstand heb je de totale overview. Wat een geweld. Ook hier kan je op de waterval komen waar je zeiknat wordt, maar het meest prachtige uitzicht over de watervallen hebt.
Hierna gaan we nog even Foz do Iguaçu in om de lokale Churrascaria uit te proberen. Een all you can eat steakhouse met een twist. Met Het rood hen groene bordje op tafel kan je aangeven of je nog meer vlees wilt. Op groen komen de obers om de haverklap aan met een spies met vlees erop en snijden ze het daarvan op je bord. Heerlijk!!! En weer terug naar Puerto Iguazu in Argentinië om een dagje aan het zwembad te zitten.
Hierna vertrekken we naar Posadas. Ook weer een klein stadje van waaruit we een dagje naar Encarnacion in Paraguay gaan. Volgens de Lonely Planet de meest aantrekkelijke stad van Paraguay. Dat belooft niet veel goeds voor de rest van Paraguay. Afgelopen zaterdag zijn we dan aangekomen in Buenos Aires. Op zondag de lokale antiekmarkt afgestruind en op maandag naar een Tango-dinner-show gegaan. Lekker eten met een prachtige show. Nu twee nachten in Colonia del Sacramento in Uruguay, om morgen terug te gaan naar Buenos Aires van waaruit ik volgende week terug zal vliegen naar NL met de aankomst op donderdag.
Ik zie jullie allemaal binnenkort weer, maar niet voordat ik nog een weekje intens geniet.

Laters.